Sabaai-dii Hollandia!

Vanuit een fris Laos weer even een nieuwe update.. Werd wel weer eens tijd hè. Fris? Ja, fris. Ook hier is het ‘koude' seizoen aangebroken (lees: 25 a 30 graden en oke, ‘s avonds iets frisser) en de locals lopen dan ook zonder te overdrijven regelmatig in dikke vesten of winterjassen en dragen mutsen en handschoenen. ‘s Avonds koelt het flink af, maar mutsen en handschoenen? Ach ja. Ook het Nederlandse winterweer is ons niet ontgaan. Toen wij laatst een kijkje namen op de website van ‘Spitsnieuws' lazen wij 9 van de 14 artikelen die gingen over de enorme, maar dan ook ENORME verkeersoponthoud.. Wat zijn wij dan blij dat wij in Laos zijn.

Ons laatste verhaal is alweer een poosje geleden, op de dag dat we naar Bangkok vlogen. Eenmaal geland liepen we naar de informatiebalie om te vragen of er bussen naar de backpackersstreet Ko San Road zouden gaan. Hier troffen wij onze eerste ladyboy. Hoewel je weet dat deze mensen veel rondlopen in Thailand, schrik je toch even. ‘s Avonds spraken we af met Floris (vriend) waarmee we zouden reizen tot Jan en Tineke (ouders Saar) zouden komen. Het reizen vertaalde zich in: 5 dagen op Ko Samet op het strand zitten met cocktails, fruitshakes, strandtentjes, lekker eten, boeken lezen en bijkletsen.

Drie december kwamen Jan en Tien aan. Heerlijk om ze weer te zien na zo'n tijd. We verbleven bij hen in een heerlijk luxe hotel, met lekker ontbijt, warme douche, schoon bed en airconditioning. Dat waren we niet meer gewend! Jan had het hotel uitgezocht en had op internet gelezen dat het bij een gezellige straat zat; de Cowboystreet. Nu mogen jullie raden wat voor straat dat was.. De rose buurt in Amsterdam is er niks bij.

Als verrassing hadden ze (jaja) pepernoten, kruidnoten, suikermuisjes en drop meegenomen! Smullen! Konden we toch nog een beetje Sinterklaas vieren. De eerste dagen verbleven we in Bangkok en deden we hier uitstapjes naar onder andere het Royal Palace, een grote weekendmarkt en een shopping mall. Verder zijn we een dagje naar Ayutthaya geweest. Hier vind je een historisch park waar je eeuwenoude tempels kunt bezoeken. Dit was erg mooi. We huurden hier een fiets om van tempel naar tempel te gaan. Uiteraard wilde Jan een duurdere 'goede' fiets. Ware het niet dat zijn stuur los zat wat de meest lachwekkende situaties opleverde.

Na Bangkok gingen we naar Ko Samui, een eiland, waar we wederom verbleven in een heerlijk resort aan het strand. Deze week Ko Samui bestond eigenlijk vooral uit massages (hier wel heel lekker!), strand, cocktails (hetzelfde als met Floris eigenlijk). Vooral relaxen en gezelligheid dus. Het viel dan ook wel weer zwaar om afscheid te moeten nemen!

Na Ko Samui teruggekeerd naar Bangkok, omdat we moesten wachten op onze visa voor Laos, dus bezochten we een floating market. Hier ga je in een roeibootje de markt af. Allemaal drijvende winkeltjes, grappig om te zien, maar erg toeristisch. Onze stuurman maakte onze dag goed. De beste man wilde ons, na het zien van de markt, een stuk natuur laten zien waar verder geen mensen waren (achteraf maar goed ook). Na een klein stukje varen (wij genoten nog steeds van de natuur) zag de lieverd een stuk fruit in de boom hangen. Wat lief dat hij dat voor ons wilde plukken! En ja je voelt hem al aankomen.. Hij moest op z'n tenen staan om het fruit te plukken en verloor z'n evenwicht. PLONS! Onze dag weer goed.

De volgende dag gingen we met de trein naar Kanchanaburi waar we de brug over de River Kwai gingen bekijken en hierna naar de tijgertempel wilden omdat je daar (je raad het nooit) tijgers kon zien. Je kon zelfs met ze knuffelen. Maar onderweg naar de brug kwamen we een marktje tegen waar je ook al als voorproefje met een tijger op de foto kon en toen we die tijger zagen kregen we allebei een brok in onze keel. Die tijger was zo gedrogeerd dat z'n ogen ervan ronddraaiden en helemaal rood doorlopen waren. Tsja, anders kun je natuurlijk niet met een tijger knuffelen.. Wij hebben besloten de tijgertempel niet te bezoeken.

22 December gingen we met de nachttrein naar Laos (hier kunnen we een visum regelen zodat we over een maand 2 maanden in Thailand kunnen blijven). Je kan kiezen tussen eerste, tweede en derde klas en dan kun je nog kiezen tussen lig- of zitplaatsen. Zes mogelijkheden dus. Wij kozen voor derdeklas zitplaatsen. Hadden ons voorbereid op een nacht niet slapen, maar wilden gewoon graag met de lokale bevolking mee reizen. Een korte impressie: Bij binnenkomst werden we door iedereen vol bewondering aangekeken. Jullie westerlingen hier in deze trein? Om de vijf minuten werden we overspoeld door hawkers die van alles willen verkopen. Van hond op een stokje tot lichtgevende discoballen. De trein zat vol met gillende kinderen, mensen die op de grond slapen en al het etenswaar wat de locals meenemen/ kopen in de trein. Prullenbakken zijn onvindbaar in de trein, al het afval wordt door iedereen uit het raam gegooid.

Eenmaal aangekomen in Laos namen we de sawngthaew naar Champasak. Ter verduidelijking; een sawngtaew is een soort vervoersmiddel dat behoort tot het openbaar vervoer en veel gekozen wordt door de locals. Het is een soort overdekte pick-up truck met twee bankjes waarvan je je afvraagt hoelang hij nog mee zal gaan. Het starten gaat vaak pas na 5 keer proberen en een keertje aanduwen en als je denkt dat het voertuig nu toch echt vol zit, kan er altijd nog wel zo'n 50% extra bij.

En dan zit je de ene keer naast een vrouw die haar kind borstvoeding geeft en steeds met haar borst je arm streelt (Jordi) en de andere keer zit er een klein meisje naast je die haar buikje vol heeft van alle steamed rice en mais en besluit het eruit te gooien (Sharon). Toch was het een geweldige ervaring, want zodra je ‘Sabaai-dii' zegt, wat ‘hallo' betekent in het Lao, beginnen ze allemaal in het Lao tegen je te praten en probeer je er met een 'ehh sorry, but I don't speak Lao' vanaf te brengen. Daarna is het meestal lief naar elkaar lachen en knikken, snoepjes uitdelen (of in Sharon haar geval wc-papier) en kennelijk meer dan eens uitgelachen worden, omdat je nou eenmaal toch een kaaskop hebt.

In Champasak hebben we een hele oude tempel bezocht, de Wat Phou. Indrukwekkend, maar haalt het uiteraard bij lange na niet bij de Angkor tempels in Cambodja.

Na Champasak besloten we naar de Four thousand islands te gaan en hier kerst te vieren. We begonnen op het eiland Don Khong en zijn eerste kerstdag om 6 uur opgestaan om een prachtige zonsopgang te bekijken aan de Mekong. Hierna hebben we ons lekker teruggetrokken in het hotel om boeken te lezen en films te kijken (we hadden een erg fijne hotelkamer geboekt omdat het kerst was). ‘s Avonds heerlijk gedineerd aan de Mekong. Tweede kerstdag zijn we naar het andere eiland gegaan, Don Khon die via een brug verbonden is aan Don Det. Hier hebben we een hele mooie fietstocht gemaakt door een hele mooie natuur, veel jungle en een waterval! En op dit eiland bekeken we (op een stuk fraaier tijdstip dan eerste kerstdag) de zonsondergang. Prima kerst dus!

De volgende dag besloten we om naar Tha Khaek te gaan en hier te overnachten alvorens we naar Ban Khoun Kham zouden gaan. We boekten bij een travelagency de reis naar Tha Khaek, omdat het toch een beetje ver rijden was om in een oncomfortabele bus te zitten. De reis was tot halverwege volgens planning verlopen. Toen werden we ergens bij een verlaten busstation gedropt met 100.000 kip in onze hand gedrukt (=8 euro), en mochten we verder zelf met het lokale vervoer naar Tha Khaek. Dit was een bus waarbij je geen haast moet hebben. Om de paar minuten een stop om mensen op te pikken en een keiharde karaoke-dvd. Wederom was de bus propvol met mensen, maar ook met spullen waarvan je nog een keertje extra je hoofd omdraait en bij jezelf denkt: 'Wat staat er nu weer in de bus?' Inmiddels waren we gewend aan veel zakken rijst en ander voedsel. Levende kippen werden ook al regelmatig meegenomen, maar een motorbike midden in het gangpad?!

De ochtend daarna, nog steeds geschokt door wat we in de bus allemaal hadden gezien, gelijk met de bus door naar Ban Khoun Kham. Hier hebben we een motorbike gehuurd en zijn we via een supermooie route naar Lak Sao gereden en weer terug. Honderd kilometer lang alleen maar natuur, bossen, maar ook limestone karstbergen en authentieke Laotiaanse dorpjes. Jor heen, Saar terug. De terugweg duurde korter. :-)

‘s Avonds werd ineens op onze kamerdeur geklopt door de hostess die iets zei over een ceremonie en dat we snel moesten komen, dus wij volgden maar. In de gezamenlijke ruimte zat een hele familie, zo'n 20 man, op de grond rond een tafel met eten. Eén man vertelde een verhaal in het Lao en vervolgens kregen we allemaal een touwtje om onze pols. Na een poosje goed luisteren naar wat de man zei bleek elke zin steeds te eindigen met 'money, money' dus vroegen we nog een paar touwtjes extra ;-) Bij later navragen bleek het een Buddistische ceremonie te zijn, die bij elke speciale gelegenheid wordt gevierd, en waarbij je geluk en voorspoed wordt gewenst. Er was een baby in ons midden waarbij de polsjes, enkeltjes en het nekje vol zat met touwtjes, de toekomst.

Gisteren zijn we naar Thom Kong Lo grotten geweest. Geweldige ervaring. Veel stalagnieten en -tieten gezien in een 7 km lange grot. Regelmatig het bootje aan moeten duwen, omdat deze steeds op de stenen vast kwam te liggen. Wat een avontuur! We waren blij dat we een zaklamp mee hadden genomen, want we zagen geen hand voor ogen (logisch in een grot).

Vandaag aangekomen in Vientiane, de hoofdstad van Laos. Hier zullen wij morgen oud en nieuw vieren! Wij wensen jullie allen dan ook een fijne jaarwisseling toe en maak er een geslaagd feestje van, dan doen wij dat ook!

Veel liefs,

Jordi & Sharon

Ps. Tijdens het uploaden van de foto's is de computer uitgevallen, waardoor de fotoserie niet helemaal compleet is.