China en Vietnam

Lieve mensen!

Bij deze dan eindelijk ons volgende bericht!! Allereerst willen we iedereen echt heel erg bedanken voor alle reacties, mailtjes en krabbels die we steeds krijgen! Die berichten zijn ons erg dierbaar en heel fijn om te lezen.
Hier gaat alles nog steeds goed. De reis gaat zo ontzettend snel, we zijn gewoon alweer 7 weken aan het reizen! Inmiddels zitten we in Vietnam en hebben weer een hoop te vertellen, dus be prepared!!

De laatste keer dat we een bericht achterlieten waren we in Kunming in China. Hier zijn we nog naar een tempel geweest en een dierentuin waar we een panda hoopten te zien, maar helaas waren we bij de verkeerde dierentuin :-). Wel hebben we hier een show bekeken met fietsende apen en beren (zie foto's).

Na 3 dagen relaxen in Kunming lieten we Kunming achter ons en vervolgden we onze reis naar Lijiang met de nachtbus. Van Roland (beter bekend als Opa Folie) hadden we al gehoord dat de bedden zeer oncomfortabel zouden zijn aangezien ze gebouwd zijn op Aziatische maatjes. Dit viel ons dit keer erg mee, ondanks dat we alle kanten opgebounced werden vanwege de hobbels in de weg. Gelukkig waren we zo moe, dat we goed hebben geslapen. We werden wakker van het geschreeuw van de buschauffeur, die ons verzocht de bus te verlaten aangezien we al een poosje als enige nog lagen te slapen. Het oude centrum van Lijiang is een heel gezellig dorpje met allerlei huisjes en (heeeel veel) souvenirswinkeltjes van hout.

Van Opa Folie kregen we de tip dat we absoluut naar Mama Naxi's guesthouse moesten, dus dat deden we. Het was een ware zoektocht, want the old town is een doolhof. Maar het was de moeite waard; Mama heeft never ever time, is always busy, we zijn allemaal silly people, maar het is Mama dus respecteerden we dat. Mama is moeilijk te omschrijven, als je geduld hebt kun je absoluut van d'r gaan houden!

In dit guesthouse sliepen we voor het eerst in een dorm (een kamer met meerdere personen) en ontmoetten we veel andere backpackers en toeristen. Samen met een stel uit Israel hebben we fietsen gehuurd en zijn naar Baisha gereden, een dorpje waar we, volgens de Lonely Planet van 2 jaar geleden, echt wat van de bevolking konden zien. Maar ook dit dorpje was inmiddels omgetoverd tot toeristenoord met meer souvenirswinkeltjes dan gewone huisjes. De fietstocht was dit alles wel waard, het was supermooi tussen de bergen!! Verder bezochten we in Baisha de wereldbekende dokter Ho, de medicijndokter van de Himalaya. De beste man is 86 jaar oud en geeft nog steeds consulten voor weinig geld aan de lokale bevolking.

's Avonds verraste mama ons allen met monkey (mooncake), een feestcake en allerlei verschillende soorten fruit.

Op 5 oktober begonnen we aan de hike in de Tiger Leaping Gorge!! Deze hebben we samen met 4 mensen uit Israel gelopen (Dganit&Dor en Tommy&Etay (die we ook wel E.T. mochten noemen :-)). In China kwamen we overigens veel mensen van onze leeftijd uit Israel tegen. Deze mensen gaan na de middelbare school 4 jaar het leger in en daarna is het gebruikelijk om hun verdiende geld uit te geven op reis (vaak in China of India).
De Tiger Leaping Gorge besloten we in 2 dagen te lopen. Het was een supermooie hike! Doordat het miezerde werden de afdalingen zo nu en dan spekglad, wat ertoe leidde dat Sharon 2 keer uitgleed en opgeraapt werd door Etay, omdat Jordi alweer een stukje door was gehuppeld of aan het filmen was. Doordat de Tiger Leaping Gorge zo fotogeniek was, moesten we nog opschieten om bij ons guesthouse te komen. In het donker zag je namelijk geen hand voor ogen.

De volgende dag gingen we door naar het eindpunt (Tina's guesthouse). Dit was een kippeneindje lopen en we besloten door te gaan naar de rivier (daar waar de tijger volgens de legende de rivier oversprong, vandaar 'Tiger Leaping'). Dit was een flink stijle, glibberige afdaling, maar ook dat was weer zeker de moeite waard! De foto's liegen er niet om..! Ome Hennerie kan trots op ons zijn dat we zoveel hebben gewandeld! Terug met een minivan naar Lijiang (zo'n 2 uur rijden). Inhalen vlak voor bochten met hele diepe valleien naast ons, hemeltje lief, wat zijn we blij met de gelukspoppetjes van tante Ingrid!

In Lijiang moesten we nog een paar dagen extra blijven, omdat het openbaar vervoer helemaal volgeboekt zat wegens de Chinese vakantie. We besloten een tandem te huren (helaas geen foto's gemaakt) en we hebben echt de grootste lol gehad! Wederom een prachtige fietstocht gemaakt en we werden door iedereen aangekeken! 's Avonds bij Mama Naxi met de Israeliers spelletjes gespeeld. Het was heerlijk warm buiten, maar de Israeliers wilden graag op hun kamer spelen.. Waarom? Ze vonden spelletjes spelen zonder wiet zo saai... eigenaardig volk. (De wiet was trouwens geplukt tijdens de Tiger Leaping hike, waar het langs de paadjes groeide.)

Bij Mama Naxi kwamen we ook nog een Spaans meisje tegen die al 2,5 jaar aan het reizen was en nog 1,5 jaar te gaan had. Zij wilde haar tips wel met ons delen. Zo kwamen we op het onderwerp 'gewicht van de tassen' en bleek dat we echt veel te veel bagage bij ons hadden! De volgende dag dus gelijk wat kleren gedropt bij een jongen die op straat aan het bedelen was (hij bleek hier helaas toch niet blij mee te zijn, want toen we terug kwamen was hij weg en de tas met kleren stond er nog).

's Avonds vertrokken we samen met Dor en Dganit na 3 zoenen van Mama, een gelukskettinkje en 2 appels, met de nachtbus naar Kunming om vanaf daar met de nachttrein naar Guilin te gaan. Helaas bracht het kettinkje weinig geluk, want deze bedjes waren nog kleiner dan de bus hiervoor, waardoor slapen moeilijk ging. En alsof dat nog niet genoeg was, kregen we ook nog een klapband in de middle of nowhere. Bij het benzinestation konden ze onze chauffeur helaas niet helpen en dus reed hij maar op volle toeren nog een uur door naar de bewoonde wereld, waar onze band gewisseld kon worden.

In de nachttrein naar Guilin hadden we dit keer een hardsleeper. Dit is goedkoper dan een softsleeper en zeker ook comfortabel, we hebben erg goed geslapen. In de trein ontmoetten we Eric en Casey (Chinees stel). Samen met hen en Dor speelden we een Israelisch spel,genaamd Taki, wat lijkt op het kaartspel 'pesten'. Dit spel brak het ijs en de gezelligheid kwam vanzelf op gang. Wij wilden in Guilin gelijk door naar Yangshuo omdat ons visum niet heel lang meer geldig was en Casey en Eric besloten met ons mee te gaan. Onze laatste dagen China brachten we dus samen met Eric, Casey, Dor en Dganit door.
We snoepten weer wat van Chinese delicatessen, onder andere slakken en de biervis. De vis smaakte niet echt naar bier, maar was wel heel lekker! In Yangshuo maakten we een prachtige fietstocht langs de Yulong River, met een Chinese gids en Eric als tolk. 's Avonds leerden we de 2 Chinezen en de 2 Israeliers een aantal van onze bekende bierspelletjes. De Israeliers 'smoken' alleen normaal gesproken, dus die lagen al snel onder de tafel. Was een gezellige avond!

De volgende dag hebben we een boottocht gemaakt over de Li-river in een bamboebootje. Prachtig, tussen de bergen en kalksteenheuvels. Alleen erg toeristisch, er is geen moment dat je even geen bootje ziet.

14 oktober op naar VIETNAM!! We hadden bij een travelagency in Guilin onze busreis naar Hanoi geboekt. We zouden eerst met de bus naar Nanning gaan en daar overstappen op de bus naar Hanoi (anderhalf uur overstaptijd). Om 23:00u moesten we naar de travelagency komen voor de tickets en onze bus zou om 00:00u vertrekken. Maar toen wij om 23:00u aankwamen, was de travelagency dicht! De groenteboer ernaast gebaarde ons bij hem binnen te komen en zou de beste man even bellen. Om 23:20u kwam hij aanzetten met alleen het ticket van Nanning naar Hanoi. De ticket voor de bus van Guilin naar Nanning zou geen probleem zijn, die plekken had hij al geregeld. Om 23:55u kwam er een minibusje die ons naar het busstation zou brengen (de bus ging nu ineens pas om 00:20u en vanaf een andere plaats). Na +/- 20 minuten rijden, arriveerden we dan bij 'het busstation'. Er was geen busstation te bekennen en we werden geacht in een ruimte te gaan zitten die in eerste instantie gesloten was met een ijzeren schuifpui en waar de muizen en kakkerlakken aan je voeten voorbijschoten. We gingen naar binnen op voorwaarde dat de schuifpui open bleef. Om 00:20u was er helaas nog geen bus en de man die ons 'hielp' zei dat de bus pas om 00:40u zou komen, daarna ineens om 00:50u en uiteindelijk zou de bus pas om 01:20u komen. We vonden dit alles wel heel raar en besloten de man die dit geregeld had te bellen. Deze zei alleen 'No worries' en hing daarna gewoon op. We wisten heg noch steg en het feit dat helemaal niemand Engels sprak begon ons toch wel flink te irriteren. Om 01:00u besloten we nog een half uur te wachten en anders gewoon een taxi te nemen naar een hostel, maar gelukkig kwam inderdaad om 01:20u de bus aangereden. Wonder boven wonder kwam de bus wel in Nanning aan op dezelfde tijd als wanneer hij om 00:00u zou zijn vertrokken, heel vreemd. Maar we waren op tijd in Nanning en dat was het belangrijkste! De busrit van Nanning naar Hanoi was werkelijk prachtig! Langs de rijstvelden en door de bergen, we hebben echt van deze reis genoten.

We kozen ervoor om eerst naar Hanoi te gaan, ten eerste omdat het gewoonweg de makkelijkst bereikbare plek was vanuit China en ten tweede omdat het ons wel leuk leek. En welkom in Hanoi, het gekkenhuis van Vietnam. De auto's, scootertjes en motorbikes komen aan alle kanten op je af en er is een constante toeter te horen. Over een jaar hebben we waarschijnlijk nog een suis in onze oren. Er is geen straat in Hanoi waar er minder dan 25.686.921.589,33 motorbikes rijden. Levensgevaarlijk, maar.. Je moet wel over straat lopen, want alle trottoirs staan helemaal vol met geparkeerde scooters. Verder is er weinig te beleven in Hanoi, dus maar gauw door naar het volgende!! Wel hebben we hier voor het eerst lekker biefstuk gegeten, dat was wel een beloning na de nare nacht die we achter de rug hadden!

De bevolking van Vietnam is een wereld van verschil met China. De Vietnamezen (hier in het Noorden in ieder geval, Zuiden schijnt anders te zijn) zijn hier erg bot en voelen zich snel aangevallen. Ze schreeuwen om het minste en proberen je graag de les te lezen. Verder worden alle toeristen flink belazerd qua prijzen. Toeristen moeten flink meer betalen dan de Vietnamezen zelf.. Beetje jammer..

Onze reis zette zich voort in de richting van Sapa. We namen de nachttrein met seats, omdat de sleepers volgeboekt waren. Helaas weinig geslapen, omdat mensen erg asociaal de hele nacht aan het kaarten waren en muziek aan hadden staan. Ook hadden de verkopende mandarijnenmeisjes hun aandeel; midden in de nacht stapten er drie jonge dames in, die ons wakker maakten en vroegen of wij niet geinteresseerd waren in wat lekkere mandarijntjes.

De omgeving van Sapa maakte alles goed en zodra we in Sapa aankwamen stonden er vier motorbikemensen om ons heen die ons naar hun hotel wilden brengen. We kozen voor een hotel die in de Lonely Planet aangeprezen werd en dit leek geen verkeerze keuze! We hadden een prachtig uitzicht (zie foto's). Op de kamer hadden we verschillende filmnetten, wat niet heel vervelend uit kwam, bleek later deze week.

Op dag van aankomst (zaterdag) bezochten we de markt in Sapa. Verschillende mensen van de Black Hmong (http://en.wikipedia.org/wiki/Hmong_people) proberen je van alles te verkopen, steeds op dezelfde toon 'You buy from meeeeeee?' Het zijn wel hele aardige mensen, en met sommige kun je ook echt grapjes maken! Ze lopen soms een hele tijd met je

mee..

Zondag gingen we naar de markt in Bac Ha, waar vele bergvolken naartoe komen om hun 'goederen' te verkopen. Onder andere zelfgemaakte kleding, maar ook hondjes, buffalo's, varkens en kippen. Wel heel erg om kleine meisjes met dode puppies in hun hand te zien lopen die hun ouders 's avonds aan het spit rijgen.. Drie maanden oude puppies schijnen het beste te smaken.

De volgende dag wilden we een trekking gaan doen in Sapa richting Lao Chai en Ta Van, maar helaas regende het waardoor de weggetjes te gevaarlijk werden. Aangezien we kabel-tv hadden vonden we dat helemaal niet erg! :-) Maar toen begon het.. 's Middags een lekkere clubsandwich op, 's avonds flinke problemen in de darmflora. Dinsdag ging de trekking dus niet lukken, waardoor we nog een dagje op de kamer moesten blijven. De dag erna deden we eerst een korte wandeling naar CatCat Village, wat ook erg mooi bleek te zijn. Dit ging helaas toch niet helemaal goed met onze arme maagjes, dus namen we vanaf daar de Motorbiketaxi naar Lao Chai voor het geval we de trekking helemaal niet meer konden doen en Lao Chai hadden moeten skippen.

In Lao Chai wonen vooral mensen van de Black Hmong. De omgeving is hier supermooi, dus wilden we echt nog de trekking doen. Maar ook de volgende dag moesten we doorbrengen op de kamer..

Vrijdag gingen we het dan toch echt doen, pijn of geen pijn, de omgeving zou het wel goed maken. Op weg naar Lao Chai kwamen we Moon tegen, een vrouw van de Black Hmong die ons wel naar haar dorpje Ta Van (iets nabij Lao Chai) wilde leiden. We namen een hele mooie route, met soms wel erg twijfelachtige paadjes (door rijstvelden en langs stijle, modderige afdalingen). Maar ze hielp ons echt fantastisch. Elke keer weer kreeg Saar een handje bij de moeilijke stukken. Aan het eind verwachtten we eigenlijk dat ze ons wat wilde verkopen, maar hier vroeg ze totaal niet naar, dus gaven we haar uit onszelf maar wat geld. Ze had ons tenslotte 4,5 uur lang rondgeleid en tijdens onze lunch op ons gewacht. Als dank voor het geld kregen we allebei een armbandje. Terug naar Sapa met de motortaxi. Saar had een waar snelheidsduiveltje te pakken (hoewel ze niet weet hoe hard hij ging, want de teller was kapot).

Wat betreft Sapa waren we erg blij met de filmnetten, want we hebben in totaal ruim 3 dagen op de hotelkamer doorgebracht.
Zaterdag weer terug met de nachtbus naar Hanoi. Weer een bizarre rit. Er was ons beloofd dat we bedden zouden hebben, maar het waren helaas gewoon stoelen. Om 19:30u gingen alle lichten uit en werden we geacht te slapen. Maar dat gaat nou eenmaal niet in een bus die allerlei bochten heel hard neemt en op de vreemdste momenten plotseling keihard op z'n zeer luide rem trapt (de rem was zo een 25 jaar niet gesmeerd). Wederom werden we hier geconfronteerd met het asociale aspect van de Noordelijke Vietnameze bevolking. Achter Saar zat een meisje met haar voeten op, onder en naast Saar haar hoofdsteun om 00:30u muziek op haar telefoon te luisteren. De hele bus mocht meegenieten en niemand die er wat van zei. Om 00:45u was er nog zo'n lokale gek die er met zijn telefoon nog een schepje bovenop deed. Tja, dat waren geen vocale hoogstandjes van de reis.

Eenmaal in Hanoi aangekomen, werden we voor de verandering weer eens gedumpt in the middle of nowhere. Daar stonden echter al de nodige taxihyena's te wachten (alsof de buschauffeur er geld voor krijgt). Na een snel oordeel de meest betrouwbare taxi genomen, wat achteraf geen goed idee bleek te zijn. Wij waren zojuist in onze eerste scam gerold; binnen 10 seconden begon de meter al gestaag omhoog te lopen. En binnen 3 minuten stond de teller op 80.000 dong wat je normaal gesproken betaalt voor een rit van minstens 25 minuten. Na 'aanhoudend vragen' stopte de vriendelijke taxichauffeur dan eindelijk, waarna wij twijfelden om te betalen. Maar zoals de lonely planet adviseert; in Vietnam los je problemen zonder de politie op. Je betaalt of je knokt.

Eenmaal in het hostel aangekomen wilden we direct de tour boeken naar Halong Bay. Even lekker relaxen en genieten en vooral GEEN Hanoi! Van het ene mooie naar het andere mooie! En dus werden we om 08:00u opgepikt bij het hotel. Om 12:30u konden we aan boord en ging de boottocht beginnen. We bezochten een grot, die in zijn oude staat misschien erg mooi zou zijn geweest, maar inmiddels was het omgetoverd tot discogrot met allerlei lichtjes. Daarna hebben we echt genoten! Omdat er zoveel eilandjes zijn in Halong Bay was onze boot echt steeds de enige boot die we zagen en verder alleen maar een prachtige natuur om ons heen (niet voor niks 1 van de 7 wereldwonderen). We bleven met z'n vijftienen op de boot, een erg gezellige groep! Uiteindelijk trokken we veel op met een stel uit Zwitserland (Esther en Daniel) en drie mensen uit Canada (Thomas, Thomas en Suzeill). Tijdens zonsondergang sprongen we met z'n allen van de boot om een lekkere frisse duik in de zee te nemen. GEWELDIG! Zwemmen in zo'n omgeving is echt te gek. 's Avonds dronken we nog gezellig wat met z'n allen en was er karaoke. Het is maar goed dat Simone er niet bij was, want die had de hele boot plat gezongen!=D Daarna slapen op de boot en de volgende ochtend vroeg op om te kayakken. We waren vol verbazing (jullie vast ook) dat dat goed ging, we hadden expres al geen camera's meegenomen!

Daarna gingen we naar Cat Ba Island. Een heel mooi tropisch eiland, waar we een national park bezochten. Dit was een flinke klim omhoog, maar een heel mooi uitzicht. Omdat Saar nog steeds erg veel last van haar maag had besloot zij beneden te wachten. Hierna gingen we lunchen in het hotel, waarna we de middag voor onszelf hadden, dus gingen we naar het strand! 26 oktober 2009: 33 graden, Jordi en Sharon zwemmen in de zee op het witte bountystrand van CatBa Island! Zijn jullie niet jaloers?

's Avonds een hagedis in onze kamer, die we er niet uit kregen. Bij de receptie vonden ze het maar raar dat we dat kwamen melden beneden, want wat was nou eigenlijk het probleem? Ze eten de muggen, dat is toch juist handig? Nog steeds jaloers?

Vanochtend weer terug naar Hanoi waar we toch nog maar een extra nachtje hebben geboekt zodat we het verhaal kunnen posten! Morgen vertrekken we naar Hue waar we een dag blijven en dan doorgaan naar Hoi An!

Hoe gaat het in Nederland? We horen van iedereen dat het echt herfstweer is.. Balen! Succes allemaal en we zien jullie reacties met plezier tegemoet!


Heel veel liefs uit Vietnam!!

Jordi & Sharon

Ps. Sorry dat we zo laat zijn, jullie hebben lang moeten wachten, maar zoals moeders altijd zegt: Geduld is een schone zaak, en hier was ons verhaal dan :-)

Reacties

Reacties

Laura

Wat leuk om weer wat van jullie te horen!! En wat een heerlijk verhaal om te lezen weer :D Wat maken jullie toch een hoop mee! Ik mail snel weer! Dikke kus

Tineke

Wat een prachtige verhalen, ben blij dat jullie zo genieten.
houd jullie verhalen goed in de gaten!! en ook de foto's, deze zijn overigens erg mooi.

Heel veel liefs en kusjes van Tineke

gridje

jor en saar
wat een heerlijk verhaal, heb echt zitten genieten
het lijkt soms net of jullie in bananasplit zijn beland
maar ook best wel enge dingen dat je denkt:gatver niet verder aan denken
hoop dat het volgende verhaal gauw komt, ik raak een beetje verslaaft aan deze soap
maar hier in nederland is het inderdaad een stuk koeler
en echt herfst MAAR IEDERGEVAL GEEN HAGEDISSEN
lieve jor en saar pas goed op elkaar en een hele dikke kus gr gridje

Hedy

Hi,

Wat heerlijk om te lezen dat jullie zo genieten!!! En inderdaad, we zijn jaloers haha.
Ik heb er een reisje richting bkk ingezet, nu hopen dat het nieuwe roostering systeem ons iets moois geeft.

Veel liefs, Frank en Hedy

Henri

Goed zo, dat wandelen. Ik ben zeker trots....Mooie foto's trouwens, kan zien dat jullie een mooie tijd beleven...Hoe staat het met de video's???

groet van oom Hennnerie uit het koude kikkerlandje vol files, hard werken, vervelende kaaskoppen...Nee hoor, ik ben echt niet jaloers.....hihi

Lucinda

haha super herkenbaar; en reken maar dat ze afspraken met elkaar maken moet je de tuk tuk in Thailand is proberen. Daar krijgt de driver gratis benzine als hij zijn toeristen 5 minuten in een zeep?? 'what the f#ck'winkel dropt.. maar maar maar ik wil helemaal geen zeep??..
en verder ook de slogans; if you by, you buy from meee, 1 dolaaaaaar, miiiiiiissss.. ik hoor ze nog in mijn dromen. Ga nu ff de foto's doorkijken want al die namen zeggen me niks...
succes met de diarrea, diarrea.... ga zo door!
xxx lucinda
ps ik ben in mei klaar met afbetalen van mijn trip, dus doe t cheap aan he ;) !

Arne en Erik

Zo Jordi,

het klinkt alsof je ons niet mist. Maar we weten wel beter. Leuk om te horen dat jullie het naar je zin hebben! Geniet er van!

Groet Sint en Piet

Esther

Wat een verhaal weer zeg, erg leuk om te lezen hoeveel jullie allemaal meemaken en dat jullie zo genieten van alles! Het is zo te horen echt een heel andere wereld daar. Erg mooie foto´s ook.
We mailen snel!

Liefs en dikke kus

Simone

Hallo lieve schatten!!
Allereerst, wat had ik graag bij de karaoke willen zijn ;) Heerlijk mee blerren, maar dat doe ik wel op jullie bruiloft :P
Wat een heerlijk verhaal weer om te lezen, en wat een hoop meegemaakt weer! De foto;s zien er weer geweldig uit en jullie ook!
Ik vind het heerlijk te horen dat jullie zo genieten hoor!
En ja.. sommige dingen zijn dan echt om jaloes op te worden!
Het heerlijke weer, terwijl het hier herfst is.
De vrijheid, terwijl hier gewoon 32 uur stage moet worden gelopen, duis lieve saar en joor, jullie boffen maar!!
Ik wens jullie weer heel veel plezier de komende dagen en kijk met smart weer uit naar jullie volgende verhalen en foto's!

Dikke knuffelsss

Anneke

Hoi Sharon en Jordi,

Wat is het leuk om jullie zo te kunnen volgen op jullie wereldreis. Door de prachtige foto's en niet te vergeten jullie mooie reisverhalen zien wij hoe jullie genieten.

Wij wensen jullie nog een hele fijne tijd en kijken uit naar jullie volgende belevenissen.

Groetjes,

Hans en Anneke

Martijn

Ha Chef,

Zo te zien gaat alles goed daar bij jullie. Hoorde van de week van Yori dat jullie het erg naar je zin hebben. Dus ik ben ook maar is ff wat verhalen gaan lezen. Het klinkt allemaal erg goed. Gave foto trouwens die op je hyves staat. Bij deze wil ik jullie nog heel veel plezier toewensen en ik laat nog wel is een bericht bij je achter.

Ciao Martijn

Thomas

Hello Jordi and Sharon.

I managed to translate your post by Google. I guess you write solid Dutch, as most of it was well translated.

I was just checking you mentionned us and said nothing bad! :p . Hope you guys have a safe trip. Weather is pretty shitty nowadays, but it makes it just a little bit more challenging to drive the motorbikes.

Remember the snail game, and maye we will run into each other again!

Thomas (my sister is ahead of me, I am now travelling with the other Thomas and my cousin, who spent 3 months in the phillipines.)

Hedy

Hey moppies,

Na veel gepuzzel dacht ik het helemaal dicht geroosterd te hebben, ik MOEST die Bangkok wel krijgen, NOT!!! Het systeem heeft duidelijk andere plannen met mij, ik moet naar Sao Paulo, het lijkt er niet eens op.
Maar volgende poging, LA ofzo?!?!
Geniet lekker van jullie trip en volgende maand veel plezier met paps en mams.
Dikke kus Heed.

Elvera Visser, je buurvrouw

Gave foto's en een mooi avontuur.
Nog heel veel plezier en ontdekkingen toegewenst van ons.
Groetjes Jan en Elvera Visser, Hans Vonkstraat

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!