Hello!

Daar zijn we weer! Dit keer vanaf de laptop in Australie. We hebben namelijk nog snel even een laptop in Bangkok gekocht (ja, daar hebben ze dan wel weer geld voor ;)) We waren gebleven bij de dag dat we uit Bangkok vertrokken en naar Singapore vlogen. Waarom gaan we ook alweer weg uit Azie? Geen idee. Wel weten we dat we hier absoluut nog terug gaan komen!

Singapore was direct al wennen aan de Westerse cultuur die er heerst. Wat als eerste opvalt aan Singapore is dat het ontzettend schoon is. Het wordt middels een streng rechtssysteem goed schoon gehouden. Zo mag er geen kauwgom verkocht en gekocht worden om te voorkomen dat mensen hun kauwgom op plekken deponeren waar dat niet de bedoeling is. Kauwgom mag uitsluitend benut worden als medisch gebuik. Verder zijn er flinke boetes voor afval op straat gooien, spugen op straat en roken is uitsluitend toegestaan op plekken waar dat staat aangegeven.
Dag 1 zochten we een hostel en gelijk al werden we geconfronteerd met het feit dat we vanaf nu toch per nacht meer moesten gaan betalen dan de luttele 3 euro die we in Azie voor een overnachting betaalden.

In Singapore bezochten we als eerst Little India, waar we een aantal tempels hebben bekeken, waarschijnlijk de laatste die we deze reis zouden zien. Ook heb je hier een aantal moskeeen. Wat ons ook al in Thailand was opgevallen aan Indiers, en nu weer opviel, is dat ze zéér opdringerig zijn. Ze willen je van alles aansmeren. Daar hadden we even genoeg van, dus zijn we door gegaan naar Orchard Road. Dit is een straat met een overkill aan shoppingmalls, een walhalla voor Saar. Dit maakt het dan wel weer frustrerend dat we geen plek in de backpack en shopgeld hebben:( Maar doordat het buiten zo ontzettend warm was en het binnen in de shoppingmalls aangenaam koel was vanwege de airconditioning kon Saar Jor toch overhalen om even een kijkje te gaan nemen.

In ons hostel leerden we de Britse Aidan en Saira kennen en met hen gingen we de volgende dag naar de Botanische tuinen van Singapore. Dit was absoluut de moeite waard, erg mooie tuinen. Verder was het erg gezellig en aangezien zij al in Australie waren geweest en nu naar Azie doorreisden konden we mooi wat tips uitwisselen!

Hierna 2 dagen niks gedaan, want 2 a 3 dagen bleek genoeg voor Singapore. Wel nog de prachtige skyline bekeken vanaf een bar op de 72e verdieping en de 'grootste' fontein van de wereld bekeken. Singapore was toch wel het minste land dat we hebben bekeken en waren blij dat we door konden naar ‘Ozzy'.

Zes maart: Op naar Melbourne (in Australie)! Heerlijk om weer de luxe van het vliegtuig te hebben! Lekkere maaltijden en ieder een eigen schermpje met de keuze uit films, games, nieuws of muziek. En wat doe je als je al 2 films hebt gezien en nog maar een klein uurtje over hebt? Precies, dan ga je kijken welke muziek je kan luisteren. Dit mondde uit in lekker ouderwets Spicegirls, Backstreetboys en Westlife luisteren. En wat is het dan moeilijk om niet even lekker mee te zingen! Wat moeten die andere passagiers wel niet gedacht hebben? En no worries mannen, Jordi heeft gewoon braaf echte stoere mannenfilms gezien!

Eenmaal op het vliegveld in Melbourne kregen we het zwaar te verduren. Na de paspoortcontrole stond de eerste dame (leek een beetje op Ma Flodder) al klaar om ons even lekker te ondervragen. Waar zijn jullie geweest voor Australie? Hebben jullie nog artikelen meegenomen die je aan moet geven? Waar verblijven jullie in Melbourne enzovoorts. Dat was easy. Toen door naar de band om onze backpacks te pakken, ook die kwamen vrij snel! Maar helaas.. Ma Flodder had niet het beste vertrouwen in ons, dus wilden ze ons toch nog een paar vragen stellen. Op naar een aparte ruimte waar zij en een collega een vragenvuur op ons afschoten. In welke landen ben je de afgelopen maanden geweest, hoelang, wat heb je precies daar gedaan, wat heb je de afgelopen week gedaan, wat heb je gisteren gedaan, is alles in je tas van jou, heb je je tas onbeheerd achtergelaten (fuck, ze hebben die 1,5 kilo zak cocaine gevonden??!!), bij wie verblijven jullie, hoe kennen jullie die etc. Daarna waren onze camera's de sjaak. Zowel de videocamera als de fotocamera werden goed onderhanden genomen, nee hoor, privacy kennen ze daar niet. Daarna was onze handbagage aan de beurt, alle papieren werden bekeken en de netjes geordende tassen werden ondersteboven gehaald. Na een half uur mochten we dan toch weg! En zo kwam onze drugs veilig de grens over ;-)

Eenmaal in de aankomsthal stond onze gastvrouw in Melbourne Janet al te wachten. Even een opfrisser; Janet is de dame die we in Londen hadden ontmoet toen we ons hotel zochten en ons toen uitnodigde voor wanneer we in Melbourne zouden zijn. Hier hebben we mailcontact meegehouden en zodoende hadden we in Melbourne direct al een hele fijne slaapplek. We werden warm onthaald door deze enthousiaste, energieke vrouw. Ze vertelde ons dat er een aantal uur voordat we landden er een flinke hagelbui was geweest met hagelstenen ter grootte van golfballen. Door deze storm was ‘s middags ook het vliegveld gesloten, dus we hadden geluk dat we konden landen! Eenmaal thuisgekomen zagen we inderdaad flinke schade die te wijten viel aan de storm; enorm veel deukjes in de auto van de dochter van Janet (Rebecca) en in de hele straat waren ramen kapot.

De volgende ochtend stond er een boswandeling op de planning. Eens in de maand is er in het bos in Daylesford een activiteit dat heet ‘orienteering' waar de man van Janet (Matthew) fanatiek aan mee doet. Dit houdt in dat ze een bepaald ‘race'parcours af moeten leggen aan de hand van een kaart enkel met nummers erop. Deze nummers moet je met een kompas zien te vinden. Wij gingen met Janet en Rebecca mee, die het niveau gemiddeld kozen en het parcours wandelend aflegden. Onze route had 9 nummers die we moesten vinden. Na nummer 1 gevonden te hebben deden we bijna een uur over het vinden van paaltje 2 en in totaal zijn we 1 uur en 55 minuen bezg geweest met onze 2,1 km lange speurtocht J We hebben wel onze eerste kangoeroes gezien!

‘s Avonds zijn we met Rebecca en een vriendin een hapje wezen eten en hebben we de kroegen van Melbourne bezocht. Hier spraken we ook af met twee franse meisjes die voor ons bij Janet thuis verbleven. Deze avond zorgde ervoor dat we de volgende ochtend wat later wakker werden dan de norm in huize King en hierna gingen we naar het Moombafestival. Een festival dat jaarlijks in Melbourne is en te vergelijken is met 3 oktober.

Dinsdag zijn we samen de stad wezen verkennen, zo hebben we federation square, het parlementsgebouw, de bibliotheek, de skyline enzovoorts gezien. Aangezien het alle dagen dat we in Melbourne waren al regenachtig en koud was, hebben we ook maar een jas gekocht. Niet wetende dat het na het kopen van de jas zonnig en mooi weer zou worden! ‘s Avonds is Jordi met Matthew meegeweest naar orienteering gewoon in Melbourne zelf. Dit keer ging Jordi zelf met een kaart op pad en na lekker een stukje hardgelopen te hebben stond hij ineens buiten de kaart. Na een half uur zoeken maar weer dezelfde route teruggenomen en besloten voortaan toch maar bekende rondjes te gaan hardlopen. Later op de avond met Janet op jacht gegaan naar Possums, de Australische beestjes die de tuinen onveilig maken. Zie de website voor foto's van deze ‘schattige' beestjes http://images.google.com.au/images?hl=en&source=hp&q=possom&btnG=Search+Images&gbv=2&aq=f&aqi=&aql=&oq=&gs_rfai=. Na 5 minuten al eentje gespot, mooie beesten!

Woensdag de 10e was het internationale vrouwendag en onder het motto van ‘dat moet gevierd worden' hadden Janet en Sharon een morning-tea in het buurthuis. Erg gezellig met alle ouwe theeleuten die vanalles over je willen weten. Verder is Jor op woensdagavond met zoon Graham in een pub wezen pokeren waar hij helaas niet de finaletafel heeft kunnen bereiken. De volgende dag dus maar naar het casino (wat ooit de grootste van de wereld was en nu de grootste van het zuidelijk halfrond is) en daar heeft Saar het geld weer teruggewonnen. Eerst 33$ gewonnen met roulette, daarna nog 2$ bij een automaat. Beginnersgeluk, maar zo trots als een pauw flaneerde ze over het rode tapijt die haar leidde naar de kassa waar ze haar zojuist gewonnen centjes op kon halen,' Ka-tsjing'! ‘s Avonds dus lekker met Allison (oudste dochter) wezen shoppen!

De volgende dag met Janet en een vriendin van haar naar de Botanische tuinen van Melbourne geweest en naar het St. Kilda strand (waar de volgende dag een haai is gespot!). ‘s Avonds nog lekker wezen stappen en zaterdag hadden Janet en Matthew ons en de Franse meisjes uitgenodigd voor de Great Ocean Road. Met z'n zevenen in de auto langs ocean en door bossen naar Port Campbell, luisterend naar gouwe ouwe Australische countrymuziek waar Janet en Rebecca flink op aan het meezingen waren. Onderweg flink wat foto-stops gehad, want wat was het een mooie route! Veel dieren gezien, zowel levend als levensloos. In Port Campbell hebben we een hostel geboekt, hier zouden we blijven slapen en dan de volgende dag weer via een mooie route terug naar Melbourne. ‘s Avonds nog een pinguin gezien op het strand!

De volgende dag zijn we nog gestopt voor een boswandeling waar we ineens emoes/ struisvogels tegen het lijf liepen. Na nog even verder gelopen te hebben hoorden we dat er op de picknickplaats koalabeertjes waren gespot en inderdaad, in de boom zaten twee hele schattige koalabeertjes te slapen!

Bij terugkomst was het kijken hoe we nu verder gingen. De Franse meisjes gingen een campervan kopen omdat zij 6 maanden in Australie blijven. Na voor- en nadelen tegen elkaar afgewogen te hebben besloten we met deze twee superlieve meiden mee te reizen tot Canberra (de hoofdstad van Australie) en vervolgens met de bus naar Sydney te gaan. Woensdag zouden we vertrekken dus we hadden nog twee dagen om lekker helemaal niks te doen. We zijn nog wat musea en kerken afgegaan, waarbij je in het kunstmuseum je eigen matrixfilmpje kon maken. Voor de resultaten, check:

http://www.acmi.net.au/timeslice/Timeslice.htm?file=ts-20100315-dbfecff690162dac94844a79ddea119a.flv

Woensdagochtend zouden we gaan, maar omdat alles nog niet helemaal mee zat met de verzekering vertrokken we om zes uur ‘s avonds. En daar gingen we! In een campervan uit 1981 die moeite bleek te hebben met starten. De straat uit en meteen de verkeerde kant op, lekker Celine. Daarna een flink stuk gereden en overnacht op een rustplek langs de snelweg. Met z'n drieen in een tweepersoonsbed (wat een bofkont is Jordi toch) en Amandien in een tentje buiten (wilde ze zelf!).

De volgende dag lekker doorrijden naar de volgende stop. Eerst een aantal stops om van het landschap te genieten en drie pelicanen te spotten, daarna een stop omdat de benzine op is. Midden in de middle of nowhere aan het begin van een heuvel. In Australie heb je namelijk kilometers lange stukken land waar je geen huis, laat staan een benzinepomp tegenkomt. Daarom is het soms ook handig om al te tanken als je nog een halve tank vol hebt. En dat wisten we alle vier. Alsof het geluk aan onze zijde was stopte er een auto die ons vertelde dat er heel toevallig een benzinepomp zat aan de andere kant van de heuvel! Hoppekee, Saar en Jor op naar de benzinepomp om ons probleem uit te leggen, want ja, Fransen spreken nog steeds alleen Engels wanneer het hen uitkomt ;-) Benzine meegekregen, lift terug naar de campervan gekregen en de dorstige campervan te drinken gegeven. En daar gingen we weer! Door naar de volgende camping waar we, zo ontdekten we later, illegaal zijn verbleven. Zo zagen we pas toen we daar weer wegreden dat we 8$ per person hadden moeten betalen. Niet geheel onterecht, want ze hadden hier fantastische douches en veel wilde kangoeroes, possums, vossen en ander gespuis!

De volgende ochtend eerst wanhopig op zoek naar een benzinestation, om niet nog een keer dezelfde fout te maken en daarna via een prachtige route door naar Canberra. Hoewel Canberra de hoofdstad van Australie is, is er weinig te beleven. Er zijn een aantal mooie gebouwen, maar de volgende dag gingen we gauw weer door naar de volgende wereldstad: Sydney.

Na een busrit van drie uur kwamen we om half 7 veilig aan in Sydney. De bussen rijden hier een stuk veiliger ten opzichte van Azie, hoewel we in Azie over deze afstand slechts 1,5 uur zouden doen :-).
Enfin, na onze backpacks in de hostel gedropt te hebben konden we niet wachten om het bekende Opera House en de Harbour Bridge te gaan bekijken. Sydney bleek een hele gezellige stad, met veel gezellige mensen en leuke barretjes. Daarentegen hadden we al lange tijd niet zoveel mensen gezien die zo het pad kwijt waren. Welkom in de westerse wereld waar alcohol en drugs verscheidene levens tot een dieptepunt brengt. Veel daklozen en alcoholisten. Daarnaast stopte er twee keer een limosine met allemaal dronken gillende meisjes, waar de gozers al snel op af renden. Zoiets maak je in Azie niet snel mee.

Eenmaal op de Harbour Bridge bleek deze verbazingwekkend rustig, dus besloten we lekker onze tijd te nemen om over deze brug te lopen en te genieten van het uitzicht op het Opera House. Halverwege de brug tijd voor een knuffelmomentje en toen.. Pieeeeuww, Pieeeeeuwww, allemaal vuurwerk! Tien minuten lang hebben wij genoten, samen op de Harbour Bridge, van een schitterende vuurwerkshow. Hoe romantisch wil je ‘t hebben? 'Awesome!!'

De volgende dag werd St. Patricksday gevierd met een optocht. St Patrick was verkleed als groene Sinterklaas en iedereen liep met een Ierse vlag. Leuke optocht, maar haalt het niet bij 3 oktober!
Daarna een aantal bezichtigingen gedaan zoals de botanische tuinen ('Gorgeous!!'), waar we een boom zagen vol met vleermuizen (wat een herrie), de nationale staatsbibliotheek en nog eens het Opera House en de Harbour Bridge, maar dit keer met licht.
Verder hebben we Bondi beach bezocht in Sydney, het populairste strand. Helaas hebben we niet veel gezwommen, want er stond een stroming waar je u tegen zegt. Jordi kon zelfs zijn favoriete 'diehakker-spel' niet spelen (ß voor de kenners).

Onze laatste dag in Sydney hebben we helaas moeten spenderen aan het kopen van een nieuwe fotocamera, aangezien onze camera het begaf toen Jor een lelijk eendje wilde fotograferen en daarbij van schrik de camera op de grond liet vallen. Voordeel is wel dat deze camera een stuk scherpere foto's zou moeten maken dan de vorige, dus oordeel zelf!

Na Sydney op naar de Blue Mountains, 2 uurtjes landinwaarts vanaf Sydney. Hier begon onze tweede couchsurf ervaring. Weten jullie nog wat het is? Korte opheldering: couchsurfen betekent dat je via internet in contact komt met mensen die een ‘couch' hebben waar jij kan overnachten. Dit keer was dat bij Brent, een aardige man van 42 met twee kinderen. De eerste dag zijn we gelijk op pad gegaan om de Three Sisters Rocks te bekijken. Een rotspartij van 3 yellowstone rotsen waar nog een kort aboriginal verhaaltje achter zit. De drie gezusters Meehni, Wimlah en Gunnedoo, behorend tot de Katoomba-stam, werden verliefd op drie gebroeders van de Nepean-stam . Omdat ze niet mochten trouwen kwamen de gebroeders in opstand en namen de gezusters gevangen. Oeehh, spannend! Een ware strijd brak uit en de medicijnendokter besloot de drie gezusters in rotsen om te toveren, zodat ze beschermd konden worden tegen het kwaad.

Na deze rotspartij zijn we een wandeling gaan maken met uitzicht over de vallei. Dit werd een wat langere hike dan verwacht (op slippertjes) en we besloten deze hike de volgende dag voort te zetten. Bij Brent logeerden nog twee andere couchsurfers uit Spanje. Zij wilden wel met ons de hike doen de volgende dag. Zes uur gelopen en geklommen door de prachtige vallei met een mooi regenwoud. Het nadeel van een kilometer naar beneden lopen om door de vallei te lopen is dat je ook weer omhoog moet.
Desalniettemin besloten we de volgende dag (nu 2 dagen geleden en nog spierpijn) toch nog een hike te doen in een andere vallei vanuit het plaatsje Blackheath. Brent bood ons aan een tent te lenen zodat we dan daar in de bossen konden overnachten. En om onze horizon te verbreden gingen we deze uitdaging uiteraard aan. Na vier uur flink klimmen en later nog meer afdalen (Jordi met een backpack met tent, slaapzakken en kookgerei op zijn rug) kwamen we aan op de camping. Onderweg kwamen we nog een jongen tegen die ons vertelde dat we niet zover meer hoefden tot de camping en dat het erg ‘mozzy' was. Eenmaal op de camping aangekomen werden we inderdaad blootgesteld aan wat mozzy dan was (hoewel dat kwartje bij ons gisteren pas viel). Er waren duizenden muggen (mosuito's à mozzy). Binnen 5 minuten waren we allebei al helemaal lekgestoken en we hadden er niet aangedacht lange mouwen mee te nemen. Op Jordi zijn kuit zaten binnen drie seconden 15 muggen. En dan nog koken en de tent op zetten! De tent was geen echte tent, die had Brent niet kunnen vinden en dus gebruikten we een ‘fly', een zeil die we moesten spannen tussen de bomen en waar we een klamboe (eenpersoons klamboe bleek later) onder konden hangen. Door de continue mozzy-attacks duurde dit simpele klusje van een tent opzetten ruim een half uur en daarna konden we onze (inmiddels mozzy-)rijst opeten. Aangezien er weinig smaak zat aan rijst met groenten en mug en we helemaal lek gestoken werden, hebben we ons eten laten staan en zijn we in de tent gaan liggen. De 2 pannetjes en bordjes voor de zekerheid maar een aantal meter buiten de tent laten liggen, aangezien we ze niet af konden wassen wegens een gebrek aan water. Lig je dan om half 8 gezellig in je tentje met het continue gezoem van muggen die hopelijk buiten de klamboe blijven! Er was geen beweging mogelijk, dus dit zou een zware nacht worden. Na een draai ('Sahaaaaaaaaaarrrr...!!') stortte inderdaad midden in de nacht ons tentje in en konden we met het licht van de maan, een schattig klein, maar zeer slecht hema-zaklampje en nog steeds vergezeld door de muggen de tent weer in de oorspronkelijke vorm hangen. Welterusten. Nee dus. Na een uurtje gelegen te hebben werd onze aandacht opnieuw getrokken naar buiten de tent.. de pannen. Of onze pannen waren uit zichzelf gaan dansen, of er waren beesten op af gekomen. Het handige van onze tent was dat we door de klamboe heen konden kijken en wat zag Jordi daar? Een hond! Ach, wat schattig! Maar.. er mogen hier helemaal geen honden komen! Shit, het is geen hond, in ieder geval geen tamme. Na enkele minuten kregen we antwoord op onze vraag toen we ons ineens rotschrokken van het gehuil van wolven. Shit, shit, shit, lig je dan onder je klamboe, terwijl je zojuist vier of vijf van die gekke beesten om je tentje hebt zien lopen. We hoorden gesnuffel en gegrom en ze gingen maar niet weg. Dit doen we nooit meer. De volgende ochtend in een diameter van 100 meter om onze tent heen de pannen (waarvan 1 met flinke tanden erin), bordjes en het bestek teruggevonden en op naar het eindpunt van onze hike. Drie en een half uur klimmen, want we waren immers in de vallei en om daar uit te komen zal je om hoog moeten ('Gosh, I'm Exhausted!'). Eenmaal aangekomen in Brents huis een warme douche genomen en de muggenbulten geteld. Jordi komt er redelijk gezond vanaf met een schappelijk aantal van rond de 100 en Saar kon snel ziekjes haar bedje opzoeken vanwege een overkill aan muggengif te wijten aan ruim 250 muggenbulten.
Brent vertelde ons dat de wolvensoort die we zagen dingo's waren.

Vandaag gaat het weer wat beter en zijn we lekker een dagje binnen gebleven, omdat het sinds onze jassen-aankoop weer voor het eerst heeft geregend. Mooie dag om het reisverhaal te posten.

Morgen gaan we terug naar Sydney waar we een afspraak hebben voor een campervan. Korte uitleg: Wanneer mensen in Australie auto's of campers huren kiezen zij er meestal voor het vervoersmiddel aan het eind van de rit op een andere locatie in te leveren. En omdat die vervoersmiddelen dan weer terug moeten naar de beginlocatie worden deze aangeboden op internet om voor een klein bedragje terug te brengen. Waar je dus normaal 70$ betaald om een dag een campervan te huren, betalen we nu 5$ en benzine van 150$. Wij gaan dus morgen een campervan terugbrengen van Sydney naar Brisbane en mogen hier drie dagen over doen. We zijn van plan een stop te maken bij Ballina en Byron Bay. En na Brisbane gaan we weer een klein stukje terug naar de Gold Coast waar onze lieve vriendin Janna een slaapplek bij een neef van haar heeft geregeld.

Jullie horen gauw weer van ons!

Veel zonnige groetjes en liefs,

Jor en Saar