China en Vietnam

Lieve mensen!

Bij deze dan eindelijk ons volgende bericht!! Allereerst willen we iedereen echt heel erg bedanken voor alle reacties, mailtjes en krabbels die we steeds krijgen! Die berichten zijn ons erg dierbaar en heel fijn om te lezen.
Hier gaat alles nog steeds goed. De reis gaat zo ontzettend snel, we zijn gewoon alweer 7 weken aan het reizen! Inmiddels zitten we in Vietnam en hebben weer een hoop te vertellen, dus be prepared!!

De laatste keer dat we een bericht achterlieten waren we in Kunming in China. Hier zijn we nog naar een tempel geweest en een dierentuin waar we een panda hoopten te zien, maar helaas waren we bij de verkeerde dierentuin :-). Wel hebben we hier een show bekeken met fietsende apen en beren (zie foto's).

Na 3 dagen relaxen in Kunming lieten we Kunming achter ons en vervolgden we onze reis naar Lijiang met de nachtbus. Van Roland (beter bekend als Opa Folie) hadden we al gehoord dat de bedden zeer oncomfortabel zouden zijn aangezien ze gebouwd zijn op Aziatische maatjes. Dit viel ons dit keer erg mee, ondanks dat we alle kanten opgebounced werden vanwege de hobbels in de weg. Gelukkig waren we zo moe, dat we goed hebben geslapen. We werden wakker van het geschreeuw van de buschauffeur, die ons verzocht de bus te verlaten aangezien we al een poosje als enige nog lagen te slapen. Het oude centrum van Lijiang is een heel gezellig dorpje met allerlei huisjes en (heeeel veel) souvenirswinkeltjes van hout.

Van Opa Folie kregen we de tip dat we absoluut naar Mama Naxi's guesthouse moesten, dus dat deden we. Het was een ware zoektocht, want the old town is een doolhof. Maar het was de moeite waard; Mama heeft never ever time, is always busy, we zijn allemaal silly people, maar het is Mama dus respecteerden we dat. Mama is moeilijk te omschrijven, als je geduld hebt kun je absoluut van d'r gaan houden!

In dit guesthouse sliepen we voor het eerst in een dorm (een kamer met meerdere personen) en ontmoetten we veel andere backpackers en toeristen. Samen met een stel uit Israel hebben we fietsen gehuurd en zijn naar Baisha gereden, een dorpje waar we, volgens de Lonely Planet van 2 jaar geleden, echt wat van de bevolking konden zien. Maar ook dit dorpje was inmiddels omgetoverd tot toeristenoord met meer souvenirswinkeltjes dan gewone huisjes. De fietstocht was dit alles wel waard, het was supermooi tussen de bergen!! Verder bezochten we in Baisha de wereldbekende dokter Ho, de medicijndokter van de Himalaya. De beste man is 86 jaar oud en geeft nog steeds consulten voor weinig geld aan de lokale bevolking.

's Avonds verraste mama ons allen met monkey (mooncake), een feestcake en allerlei verschillende soorten fruit.

Op 5 oktober begonnen we aan de hike in de Tiger Leaping Gorge!! Deze hebben we samen met 4 mensen uit Israel gelopen (Dganit&Dor en Tommy&Etay (die we ook wel E.T. mochten noemen :-)). In China kwamen we overigens veel mensen van onze leeftijd uit Israel tegen. Deze mensen gaan na de middelbare school 4 jaar het leger in en daarna is het gebruikelijk om hun verdiende geld uit te geven op reis (vaak in China of India).
De Tiger Leaping Gorge besloten we in 2 dagen te lopen. Het was een supermooie hike! Doordat het miezerde werden de afdalingen zo nu en dan spekglad, wat ertoe leidde dat Sharon 2 keer uitgleed en opgeraapt werd door Etay, omdat Jordi alweer een stukje door was gehuppeld of aan het filmen was. Doordat de Tiger Leaping Gorge zo fotogeniek was, moesten we nog opschieten om bij ons guesthouse te komen. In het donker zag je namelijk geen hand voor ogen.

De volgende dag gingen we door naar het eindpunt (Tina's guesthouse). Dit was een kippeneindje lopen en we besloten door te gaan naar de rivier (daar waar de tijger volgens de legende de rivier oversprong, vandaar 'Tiger Leaping'). Dit was een flink stijle, glibberige afdaling, maar ook dat was weer zeker de moeite waard! De foto's liegen er niet om..! Ome Hennerie kan trots op ons zijn dat we zoveel hebben gewandeld! Terug met een minivan naar Lijiang (zo'n 2 uur rijden). Inhalen vlak voor bochten met hele diepe valleien naast ons, hemeltje lief, wat zijn we blij met de gelukspoppetjes van tante Ingrid!

In Lijiang moesten we nog een paar dagen extra blijven, omdat het openbaar vervoer helemaal volgeboekt zat wegens de Chinese vakantie. We besloten een tandem te huren (helaas geen foto's gemaakt) en we hebben echt de grootste lol gehad! Wederom een prachtige fietstocht gemaakt en we werden door iedereen aangekeken! 's Avonds bij Mama Naxi met de Israeliers spelletjes gespeeld. Het was heerlijk warm buiten, maar de Israeliers wilden graag op hun kamer spelen.. Waarom? Ze vonden spelletjes spelen zonder wiet zo saai... eigenaardig volk. (De wiet was trouwens geplukt tijdens de Tiger Leaping hike, waar het langs de paadjes groeide.)

Bij Mama Naxi kwamen we ook nog een Spaans meisje tegen die al 2,5 jaar aan het reizen was en nog 1,5 jaar te gaan had. Zij wilde haar tips wel met ons delen. Zo kwamen we op het onderwerp 'gewicht van de tassen' en bleek dat we echt veel te veel bagage bij ons hadden! De volgende dag dus gelijk wat kleren gedropt bij een jongen die op straat aan het bedelen was (hij bleek hier helaas toch niet blij mee te zijn, want toen we terug kwamen was hij weg en de tas met kleren stond er nog).

's Avonds vertrokken we samen met Dor en Dganit na 3 zoenen van Mama, een gelukskettinkje en 2 appels, met de nachtbus naar Kunming om vanaf daar met de nachttrein naar Guilin te gaan. Helaas bracht het kettinkje weinig geluk, want deze bedjes waren nog kleiner dan de bus hiervoor, waardoor slapen moeilijk ging. En alsof dat nog niet genoeg was, kregen we ook nog een klapband in de middle of nowhere. Bij het benzinestation konden ze onze chauffeur helaas niet helpen en dus reed hij maar op volle toeren nog een uur door naar de bewoonde wereld, waar onze band gewisseld kon worden.

In de nachttrein naar Guilin hadden we dit keer een hardsleeper. Dit is goedkoper dan een softsleeper en zeker ook comfortabel, we hebben erg goed geslapen. In de trein ontmoetten we Eric en Casey (Chinees stel). Samen met hen en Dor speelden we een Israelisch spel,genaamd Taki, wat lijkt op het kaartspel 'pesten'. Dit spel brak het ijs en de gezelligheid kwam vanzelf op gang. Wij wilden in Guilin gelijk door naar Yangshuo omdat ons visum niet heel lang meer geldig was en Casey en Eric besloten met ons mee te gaan. Onze laatste dagen China brachten we dus samen met Eric, Casey, Dor en Dganit door.
We snoepten weer wat van Chinese delicatessen, onder andere slakken en de biervis. De vis smaakte niet echt naar bier, maar was wel heel lekker! In Yangshuo maakten we een prachtige fietstocht langs de Yulong River, met een Chinese gids en Eric als tolk. 's Avonds leerden we de 2 Chinezen en de 2 Israeliers een aantal van onze bekende bierspelletjes. De Israeliers 'smoken' alleen normaal gesproken, dus die lagen al snel onder de tafel. Was een gezellige avond!

De volgende dag hebben we een boottocht gemaakt over de Li-river in een bamboebootje. Prachtig, tussen de bergen en kalksteenheuvels. Alleen erg toeristisch, er is geen moment dat je even geen bootje ziet.

14 oktober op naar VIETNAM!! We hadden bij een travelagency in Guilin onze busreis naar Hanoi geboekt. We zouden eerst met de bus naar Nanning gaan en daar overstappen op de bus naar Hanoi (anderhalf uur overstaptijd). Om 23:00u moesten we naar de travelagency komen voor de tickets en onze bus zou om 00:00u vertrekken. Maar toen wij om 23:00u aankwamen, was de travelagency dicht! De groenteboer ernaast gebaarde ons bij hem binnen te komen en zou de beste man even bellen. Om 23:20u kwam hij aanzetten met alleen het ticket van Nanning naar Hanoi. De ticket voor de bus van Guilin naar Nanning zou geen probleem zijn, die plekken had hij al geregeld. Om 23:55u kwam er een minibusje die ons naar het busstation zou brengen (de bus ging nu ineens pas om 00:20u en vanaf een andere plaats). Na +/- 20 minuten rijden, arriveerden we dan bij 'het busstation'. Er was geen busstation te bekennen en we werden geacht in een ruimte te gaan zitten die in eerste instantie gesloten was met een ijzeren schuifpui en waar de muizen en kakkerlakken aan je voeten voorbijschoten. We gingen naar binnen op voorwaarde dat de schuifpui open bleef. Om 00:20u was er helaas nog geen bus en de man die ons 'hielp' zei dat de bus pas om 00:40u zou komen, daarna ineens om 00:50u en uiteindelijk zou de bus pas om 01:20u komen. We vonden dit alles wel heel raar en besloten de man die dit geregeld had te bellen. Deze zei alleen 'No worries' en hing daarna gewoon op. We wisten heg noch steg en het feit dat helemaal niemand Engels sprak begon ons toch wel flink te irriteren. Om 01:00u besloten we nog een half uur te wachten en anders gewoon een taxi te nemen naar een hostel, maar gelukkig kwam inderdaad om 01:20u de bus aangereden. Wonder boven wonder kwam de bus wel in Nanning aan op dezelfde tijd als wanneer hij om 00:00u zou zijn vertrokken, heel vreemd. Maar we waren op tijd in Nanning en dat was het belangrijkste! De busrit van Nanning naar Hanoi was werkelijk prachtig! Langs de rijstvelden en door de bergen, we hebben echt van deze reis genoten.

We kozen ervoor om eerst naar Hanoi te gaan, ten eerste omdat het gewoonweg de makkelijkst bereikbare plek was vanuit China en ten tweede omdat het ons wel leuk leek. En welkom in Hanoi, het gekkenhuis van Vietnam. De auto's, scootertjes en motorbikes komen aan alle kanten op je af en er is een constante toeter te horen. Over een jaar hebben we waarschijnlijk nog een suis in onze oren. Er is geen straat in Hanoi waar er minder dan 25.686.921.589,33 motorbikes rijden. Levensgevaarlijk, maar.. Je moet wel over straat lopen, want alle trottoirs staan helemaal vol met geparkeerde scooters. Verder is er weinig te beleven in Hanoi, dus maar gauw door naar het volgende!! Wel hebben we hier voor het eerst lekker biefstuk gegeten, dat was wel een beloning na de nare nacht die we achter de rug hadden!

De bevolking van Vietnam is een wereld van verschil met China. De Vietnamezen (hier in het Noorden in ieder geval, Zuiden schijnt anders te zijn) zijn hier erg bot en voelen zich snel aangevallen. Ze schreeuwen om het minste en proberen je graag de les te lezen. Verder worden alle toeristen flink belazerd qua prijzen. Toeristen moeten flink meer betalen dan de Vietnamezen zelf.. Beetje jammer..

Onze reis zette zich voort in de richting van Sapa. We namen de nachttrein met seats, omdat de sleepers volgeboekt waren. Helaas weinig geslapen, omdat mensen erg asociaal de hele nacht aan het kaarten waren en muziek aan hadden staan. Ook hadden de verkopende mandarijnenmeisjes hun aandeel; midden in de nacht stapten er drie jonge dames in, die ons wakker maakten en vroegen of wij niet geinteresseerd waren in wat lekkere mandarijntjes.

De omgeving van Sapa maakte alles goed en zodra we in Sapa aankwamen stonden er vier motorbikemensen om ons heen die ons naar hun hotel wilden brengen. We kozen voor een hotel die in de Lonely Planet aangeprezen werd en dit leek geen verkeerze keuze! We hadden een prachtig uitzicht (zie foto's). Op de kamer hadden we verschillende filmnetten, wat niet heel vervelend uit kwam, bleek later deze week.

Op dag van aankomst (zaterdag) bezochten we de markt in Sapa. Verschillende mensen van de Black Hmong (http://en.wikipedia.org/wiki/Hmong_people) proberen je van alles te verkopen, steeds op dezelfde toon 'You buy from meeeeeee?' Het zijn wel hele aardige mensen, en met sommige kun je ook echt grapjes maken! Ze lopen soms een hele tijd met je

mee..

Zondag gingen we naar de markt in Bac Ha, waar vele bergvolken naartoe komen om hun 'goederen' te verkopen. Onder andere zelfgemaakte kleding, maar ook hondjes, buffalo's, varkens en kippen. Wel heel erg om kleine meisjes met dode puppies in hun hand te zien lopen die hun ouders 's avonds aan het spit rijgen.. Drie maanden oude puppies schijnen het beste te smaken.

De volgende dag wilden we een trekking gaan doen in Sapa richting Lao Chai en Ta Van, maar helaas regende het waardoor de weggetjes te gevaarlijk werden. Aangezien we kabel-tv hadden vonden we dat helemaal niet erg! :-) Maar toen begon het.. 's Middags een lekkere clubsandwich op, 's avonds flinke problemen in de darmflora. Dinsdag ging de trekking dus niet lukken, waardoor we nog een dagje op de kamer moesten blijven. De dag erna deden we eerst een korte wandeling naar CatCat Village, wat ook erg mooi bleek te zijn. Dit ging helaas toch niet helemaal goed met onze arme maagjes, dus namen we vanaf daar de Motorbiketaxi naar Lao Chai voor het geval we de trekking helemaal niet meer konden doen en Lao Chai hadden moeten skippen.

In Lao Chai wonen vooral mensen van de Black Hmong. De omgeving is hier supermooi, dus wilden we echt nog de trekking doen. Maar ook de volgende dag moesten we doorbrengen op de kamer..

Vrijdag gingen we het dan toch echt doen, pijn of geen pijn, de omgeving zou het wel goed maken. Op weg naar Lao Chai kwamen we Moon tegen, een vrouw van de Black Hmong die ons wel naar haar dorpje Ta Van (iets nabij Lao Chai) wilde leiden. We namen een hele mooie route, met soms wel erg twijfelachtige paadjes (door rijstvelden en langs stijle, modderige afdalingen). Maar ze hielp ons echt fantastisch. Elke keer weer kreeg Saar een handje bij de moeilijke stukken. Aan het eind verwachtten we eigenlijk dat ze ons wat wilde verkopen, maar hier vroeg ze totaal niet naar, dus gaven we haar uit onszelf maar wat geld. Ze had ons tenslotte 4,5 uur lang rondgeleid en tijdens onze lunch op ons gewacht. Als dank voor het geld kregen we allebei een armbandje. Terug naar Sapa met de motortaxi. Saar had een waar snelheidsduiveltje te pakken (hoewel ze niet weet hoe hard hij ging, want de teller was kapot).

Wat betreft Sapa waren we erg blij met de filmnetten, want we hebben in totaal ruim 3 dagen op de hotelkamer doorgebracht.
Zaterdag weer terug met de nachtbus naar Hanoi. Weer een bizarre rit. Er was ons beloofd dat we bedden zouden hebben, maar het waren helaas gewoon stoelen. Om 19:30u gingen alle lichten uit en werden we geacht te slapen. Maar dat gaat nou eenmaal niet in een bus die allerlei bochten heel hard neemt en op de vreemdste momenten plotseling keihard op z'n zeer luide rem trapt (de rem was zo een 25 jaar niet gesmeerd). Wederom werden we hier geconfronteerd met het asociale aspect van de Noordelijke Vietnameze bevolking. Achter Saar zat een meisje met haar voeten op, onder en naast Saar haar hoofdsteun om 00:30u muziek op haar telefoon te luisteren. De hele bus mocht meegenieten en niemand die er wat van zei. Om 00:45u was er nog zo'n lokale gek die er met zijn telefoon nog een schepje bovenop deed. Tja, dat waren geen vocale hoogstandjes van de reis.

Eenmaal in Hanoi aangekomen, werden we voor de verandering weer eens gedumpt in the middle of nowhere. Daar stonden echter al de nodige taxihyena's te wachten (alsof de buschauffeur er geld voor krijgt). Na een snel oordeel de meest betrouwbare taxi genomen, wat achteraf geen goed idee bleek te zijn. Wij waren zojuist in onze eerste scam gerold; binnen 10 seconden begon de meter al gestaag omhoog te lopen. En binnen 3 minuten stond de teller op 80.000 dong wat je normaal gesproken betaalt voor een rit van minstens 25 minuten. Na 'aanhoudend vragen' stopte de vriendelijke taxichauffeur dan eindelijk, waarna wij twijfelden om te betalen. Maar zoals de lonely planet adviseert; in Vietnam los je problemen zonder de politie op. Je betaalt of je knokt.

Eenmaal in het hostel aangekomen wilden we direct de tour boeken naar Halong Bay. Even lekker relaxen en genieten en vooral GEEN Hanoi! Van het ene mooie naar het andere mooie! En dus werden we om 08:00u opgepikt bij het hotel. Om 12:30u konden we aan boord en ging de boottocht beginnen. We bezochten een grot, die in zijn oude staat misschien erg mooi zou zijn geweest, maar inmiddels was het omgetoverd tot discogrot met allerlei lichtjes. Daarna hebben we echt genoten! Omdat er zoveel eilandjes zijn in Halong Bay was onze boot echt steeds de enige boot die we zagen en verder alleen maar een prachtige natuur om ons heen (niet voor niks 1 van de 7 wereldwonderen). We bleven met z'n vijftienen op de boot, een erg gezellige groep! Uiteindelijk trokken we veel op met een stel uit Zwitserland (Esther en Daniel) en drie mensen uit Canada (Thomas, Thomas en Suzeill). Tijdens zonsondergang sprongen we met z'n allen van de boot om een lekkere frisse duik in de zee te nemen. GEWELDIG! Zwemmen in zo'n omgeving is echt te gek. 's Avonds dronken we nog gezellig wat met z'n allen en was er karaoke. Het is maar goed dat Simone er niet bij was, want die had de hele boot plat gezongen!=D Daarna slapen op de boot en de volgende ochtend vroeg op om te kayakken. We waren vol verbazing (jullie vast ook) dat dat goed ging, we hadden expres al geen camera's meegenomen!

Daarna gingen we naar Cat Ba Island. Een heel mooi tropisch eiland, waar we een national park bezochten. Dit was een flinke klim omhoog, maar een heel mooi uitzicht. Omdat Saar nog steeds erg veel last van haar maag had besloot zij beneden te wachten. Hierna gingen we lunchen in het hotel, waarna we de middag voor onszelf hadden, dus gingen we naar het strand! 26 oktober 2009: 33 graden, Jordi en Sharon zwemmen in de zee op het witte bountystrand van CatBa Island! Zijn jullie niet jaloers?

's Avonds een hagedis in onze kamer, die we er niet uit kregen. Bij de receptie vonden ze het maar raar dat we dat kwamen melden beneden, want wat was nou eigenlijk het probleem? Ze eten de muggen, dat is toch juist handig? Nog steeds jaloers?

Vanochtend weer terug naar Hanoi waar we toch nog maar een extra nachtje hebben geboekt zodat we het verhaal kunnen posten! Morgen vertrekken we naar Hue waar we een dag blijven en dan doorgaan naar Hoi An!

Hoe gaat het in Nederland? We horen van iedereen dat het echt herfstweer is.. Balen! Succes allemaal en we zien jullie reacties met plezier tegemoet!

Heel veel liefs uit Vietnam!!

Jordi & Sharon

Ps. Sorry dat we zo laat zijn, jullie hebben lang moeten wachten, maar zoals moeders altijd zegt: Geduld is een schone zaak, en hier was ons verhaal dan :-)

China

Dag luitjes!!

Hier zijn we dan weer!! Zijn nu ruim 3 weken aan het reizen en we krijgen de smaak steeds meer te pakken, voorlopig zien jullie ons dus echt nog niet terug! Na het vorige verhaal zijn we nog een aantal dagen in Beijing gebleven (in totaal een week), daarna zijn we naar de provincie Shandong vertrokken, vervolgens naar de provincie Hubei en vertoeven nu sinds 2 dagen in de provincie Yunnan.

De mensen zijn hier nog steeds ontzettend vriendelijk en behulpzaam. Zo stonden we laatst in een straatje in de Lonely Planet te lezen, wat aanleiding gaf aan ca. 15 Chinezen om om ons heen te komen staan en te kijken waar we heen gingen en of ze ons konden helpen.. Geen van deze Chinezen spraken Engels, dus het was lastig uitleggen dat we helemaal geen probleem hadden en alleen maar wat aan het lezen waren! Dat brengt ons op het eerste struikelblok: 99 van de 100 Chinezen kennen geen Engels! Geeft niks dachten wij.. We wijzen gewoon op de kaart aan waar we heen willen en dan wijzen zij ons de weg.. Blijkt nog eens dat ze allemaal geen Pinyin (letters) kunnen lezen, maar alleen Chinese tekens! De eerste week was dat met Sjoerd en Shanshan uiteraard geen probleem, maar daarna hebben we het met handen en voetenwerk moeten redden, wat soms wel vermoeiend was, maar ook superleuk!! We hebben de reizen in ieder geval steeds goed afgelegd. Vraag niet hoe, want communiceren was vrijwel onmogelijk, kennelijkreist er een engeltje op onze schouders mee:-)

Het is heel bizar hoe de mensen naar ons, westerlingen, kijken. Bij sommigen valt letterlijk hun mond open van verbazing (niet alleen bij kleine kinderen overigens!!) en sommigen lachen van verbazing. Dit uit zich weer in verschillende reacties, zo behandelt de een je alsof je de koningin bent en de ander doet je na waar je bij staat.

Qua hygiene is er een toch wel groot verschil met Nederland. Sowieso vinden alle Chinezen die we vertellen dat we uit Nederland komen ons land zo schoon (terwijl ze er nog nooit geweest zijn). In China is de lucht erg vervuild, en hoewel de straten continu geveegd worden en vuilvrijworden gehouden, zien ze er vaak smerig uit en stinkt het regelmatig. De Chinezen roggelen ook op de straten of het niks is (niet alleen op straat trouwens, ook op tapijten in bijvoorbeeld restaurants zie jehet gebeuren)en kinderen poepen en plassen op straat, omdat luiers gewoonweg te duur zijn. Kinderen lopen hier dan ook regelmatig met een gat in hun broek bij hun kruis, zodat ze alles lekker kunnen laten lopen (zie foto's).Ja, de armoede zie je hier toch wel regelmatig terugkomen. Zo zie je ook mensen lege flesjes ophalen die ze laten recyclen en waar ze hooguit1 eurocent voor kunnen krijgen..

Komt nu de reis:
Na het vorige verslag bleven we zoals eerder gezegd nog even in Beijing. Hier hebben we nog een aantal tempels bezocht, zoals de lamatempel waar eenbuddha van 18 meter staat, het zomerpaleis, een prachtigpaleis waar de keizer dezomers doorbrachten de tempel van de hemel. Daarnaast zijn we uiteraard naar het Olympisch park geweest, waar we helaas te laat waren om nog bij het Olympisch Stadion naar binnen te kunnen. Vanwege een oefening voor het 60 jarig bestaan van de peoples republic of China wat op 1 oktober gevierd wordt, was de stad grotendeels ontsloten voor verkeer, waardoor veel mensen met de metro reisden. Zo'n overvolle metro hadden wij nog nooit gezien!! Mensen die zo graag de metro in wilden, dat ze zelfs de deur met hun hoofd open hielden en zo nog binnen kwamen en het ons nog moeilijker maakten op een enigzins aannemelijke manier te staan. Hebben we dat ook weer eens meegemaakt..!

We hebben hier samen met Sjoerd en Shanshanheerlijke delicatessen gegeten,zoals hotpot en kikkers. Hotpot is een pan kokend water die op je tafel op een gasbrander wordt gezet, daar wordt een saus in gedaan en kun je zelf je groenten, vlees, vis, noodles, wat je maar wilt in koken. Is erg gezellig!! Jordi at hier trouwens varkenshersens en is daar verstandelijk nog steeds niet helemaal van hersteld helaas.. Het eten in China gaat, vinden wij, een stukgemoedelijker dan in Holland. Het is hier gebruikelijk allemaal een klein bordje voor je te hebben waar je een klein beetje eten opschept en verder allen uit dezelfde pan eet. Geeft een hele leuke, warmesfeer!

Zaterdag 19 september hebben we elkaar uiteraard eerst gefeliciteerd met Lautje die jarig is en zijn we vervolgens vroeg uit de veren gegaanomnaar de Chinese Muurte gaan. Wij moesten eerst bus 916 nemen en dan overstappen op een andere bus. Sjoerd had ons al gezegd dat er mensenbij de bushalte zouden staan waar wij uit zouden stappen die ons naar deMuur wilden brengen voor uiteraard watmeer geld dan nodig was.. Maardat zou pas zijn bij de bushalte na 1,5 uur, net als in de lonely planet vermeld stond. Bij ons kwamen na1 uur tijdal 4 mannen de bus in stormen om ons in het Chinees te vertellen datwe uitmoesten stappen en met hun mee moesten komen. Shit, wat nu?! We bleven in de bus zitten en vroegen wie er in de bus Engels sprak.1 Jongen reageerde, maar zei ons al dat zijn engels niet best was.. Hij vertelde ons de volgende halte uit te stappen endan zou hij ons wegwijs maken.Dat moest dan maar, alles stond inChinese tekens en we waren in de middle of nowhere, dus wij wisten ook niet anders. Hij vertelde ons over te stappen op bus 936, maardeze bus zou pas over 40 minuten komenzei hij. Bovendien zagen wij op het schemabij de bushalte helemaal geen bus 936 staan, dus daar stonden wedan. Ondertussen waren alle mannetjes dieons in de bus bijna debus uit sleurden ook bij ons komen staan. Allenprobeerden ons over te halen ommethen mee te rijden.Na stevig onderhandelen, wat nogal lekker gaat in het Chinees, meegegaan met de man die er het meest betrouwbaaruitzag.Zijnvrouwreed, dus dat gaf al een iets veiliger gevoel. Hoewel.. inhalenvlak voor bochten, bumplerkleven, daar draaide deze dame haar hand niet voor om! Nazo'n 35 minutengelukkig veilig aangekomen bij deChineseMuur!Yihaa!! Wat eenmassaal bouwwerk is dat zeg!! Met dekabelbaan gingen we naar boven,boven liepen we zo'n 2,5 uur rond en keken onze ogen uit. Hetwas jammer datje door de dichte mist nietheel ver door kon kijken, maar dat heeft de pretniet mogen drukken. 's Avonds zochten we het nachtleven van Beijing op. Eerst een hippe tent, daarna een gezellige kroeg.

Zondagochtend afscheid genomen van Sjoerd, Shanshan, Sau A en MeyMey(dekatten die's nachts maar wat graag speelden met Jor en Saar). Op het ontzettend drukke station kregenwe de schrik van ons leven. Om binnen te komen, moet je eerst je tassen door de controle halen (moet trouwens ook in elk metrostation in Beijing). Sjoerd en Shanshan hadden van ons allebei de handbagage overgenomen en de backpacks zetten we zelf op de band.. Zodoende dacht Jordi dat Sjoerd zijn handbagage er ook weer uit had gehaald, enSjoerd dacht hetzelfde over Jordi.. Weg handbagage Jordi. Telefoons, camera's, paspoort en portemonee met alle pasjes er nog in. SHIT! Als een gek renden we door het station, maar je ziet zoveel mensen met zwarte tassen.Shanshan liep direct al naar dedichtsbijzijnde politieagent. Daarna naar de man bij de tassencontrole.. Wat bleek: de tas was niet goed op de band gezet enwas dus blijven hangen, waardoor hij er later doorheen kwam, toen wij al als een gek het station verder in waren gerend. Wat een geluk,de tas was terug. Voortaan houden we alle waardevolle spullen als pasjes en paspoorten maar dicht bij ons :-)

Met de trein naar Ji'nan, wat 6 uur duurde. We hadden geluk dat we zitplaatskaartjes hadden gekocht, want de hele trein stond propvol met mensen die datniethadden gedaan en dan is 6 uur erg lang. In Ji'nan aangekomen was het echt wennen daternu echt bijna niks meer in het Pinyin aangegeven staat.Het hostelwat we in deLonely planetuitgekozen hadden, vonden we vrijsnel, maar bleek gerenoveerd te worden. Een medewerker bood aan ons gratis naareen ander hotel van dezelfde branche te brengen. Weer zoiets behulpzaams.

InJi'nan bezochten we 2parken, waaronder het park met de duizend buddha's en het five dragon poolpark. Omdat we in het park met de duizend buddha's niet genoeg geld bij ons hadden voor de kabelbaan, maar dolgraag de grote gouden buddha op de berg wildenzien, besloten we de bergte voet te beklimmen. Bleek dat we de verkeerde kant op geklommen waren, zodat we uiteindelijk bovenaan de bergstonden en weer een heel stuk naar beneden moesten omnaar de buddha te lopen. De parken liggener erg mooi bij overal.Alles wordt heel goed bijgehouden.

Hierna met de bus naar Qufu, de stad waar Confusius is geboren en getogen. We hadden in het hotelin Ji'nan aan eenengels sprekend meisje gevraagd of zij in het Chinees op wilde schrijven dat we de bus naar Qufu wilden, zodatwe bij deticketoffice niet moeilijk hoefden te doen. Het enige wat we wisten was dat de reis ongeveer 4 uur zou duren, maar waar we uit moesten stappen en of het het eindstation zou zijn, geen idee.In de bus lieten we ons ticket zien en de bus stopte op een gegeven moment ergens engebaarden ons hier uit testappen. Geen idee waar we waren en waar we heen moesten.Uitgerekend hier stond een mevrouw met haar auto klaar om onsvoor een euro naar het centrum te brengen van Qufu. Wat een toeval.. Endaar, eenmaal in het centrum kwam er uitgerekend een jongen naar ons toe om te helpen die zag dat we op zoek waren naar een hostel en die engels sprak! Deze jongen bracht ons weer naar een goed en goedkoop hostel. Dit bedoelen we noumet een engeltje op onze schouders. We bezochten hier de Confusius temple en mansion.

De volgende ochtend wilden we de bus door nemen naar Qingdao, een havenplaats waar we 3 dagen zouden blijven, zodat Jordi even lekker kon spartelen in de Chinese Zee. Lekker tussen de superfanatieke Chinezen die lekker gingen zwemmen en vervolgens op strand uitgebreid rek en strekoefeningen deden of een stukje gingen hardlopen. De vrouwen die willen zwemmen zijn hier vaak van top tot teen ingepakt in een rubber zwempak.Zelfs over hun hoofd zit een soort bivakmuts van rubber. Dat is best schrikken de eerste keer!

Omdat de bus 's ochtends vroeg om half 9 zou vertrekken besloten we 's avonds alvast een buskaartje te kopen. Maar het busstation zat helaas niet meer op de plek die de Lonely planet ons vertelde. En ook op dit moment weer kwam er een meisje naar ons toe die engels sprak en vroeg wat we zochten. Direct stonden er al 6 fietstaxichauffeurs om ons heen in de hoop dat ze ons ergens heen konden brengen. Dat kon. Het busstation was niet op loopafstand, dus een ritje met de fietstaxi was van harte welkom.

In Qindao hebben we vooral even lekker gerelaxed en een vliegticket geregeld naar de volgende provincie, Hubei. Hier deden we overigens 2 uur over, omdat we cash moesten betalen en deheren achter debalie niet wisten hoe ze onze namen in moesten voeren. Voor het wachten kregen weallebei een flesje cola, lief he :-)

Om 4 uur s'ochtends kwamen we na een aangename vluchtaan inWuhan, waarnawe met de taxi (erg goedkoop in China) naart youthhostel reden. Eenmaal aangekomen zaten de hekken dicht en liepen er ratten over de muren. Gelukkig stond er een telefoonnummer op de muur geschreven welke wij belden.We kondenhierovernachten (niet in dat gebouw waar de ratten over de muren liepen gelukkig)!Wuhan is eenenorm smerige en armoedige stad. Vreselijk dat die mensen hier zo moeten leven.We zijn hier ook de volgende dag gelijk weggegaan, want we vonden er weinig aan.

Vanuit Wuhan zijn we direcht door gegaan naar Yichang waar we kwamen voor de Three GorgesDam.In deze stad aangekomen werden we gelijk goed opgevangen bij de touristofficedie ons voor een kleine prijs een goed hostel aanbood en een excursie naar de dam. We werden netjes gebracht naar ons hostel en de volgende ochtend werden we opgehaald voor de excursie. Eerst een stuk met de bus, daarna een supermooie bootreis over deYangtze rivier tussen de bergen door. De bootreis vonden we indrukwekkender dan de Dam zelf, maar het was zeer zeker de moeite waard!

Op naar de volgende provincie waar we nu zijn..Yunnan.Het vliegen werd toch wat te duur, dus kozen we ervoor te kijken hoe het was om met de trein te gaan.Deze reis zou 30 uur gaan duren, dus we waren benieuwd! Een softsleeper moet volgens zeggen een stuk comfortabeler zijn dan een hardsleeper enhet verschil in prijs waseen paar euro, dus we kozen voor de softsleeper. Eenmaalin onze kamer treffen wetwee stapelbedden, waarvan 1 bezetdoortwee flinke Chinese mannen die beiden flink hun best doenhet geheleamazonegebiedom te zagen. Toch redelijk lekker geslapen. De dag doorgekomen met ds-en, lezen en sudoku-en,en daarnamaar weer gaan slapen tot we gearriveerd waren.Conclusie: Zo'n softsleeper isvoor herhaling vatbaar!

We zitten nu in de hoofdstad vanYunnan, Kunming. Een leuke stad, gezellige stad. Ons hostel zit vlak naast een mooi park, waar de hele dag doorverschillende sporten worden uitgeoefend door de met name wat oudere bevolking. Zowordt er gebadmintond,gedanst,spelletjes gespeeld entaichi beoefend.Gister zijn wedus lekker in het park gaan chillen waar eenontzettenddomme wesp het waagde Sharon haar broek in te gaan en haar 4 keer te steken..Had die wesp maar van tevoren geweten dat dit hem fataal zou worden..

Dit was het dan weer! De foto's worden nu geupload, maar dit heeft even z'n tijd nodig, dus het kan zijn dat die er(voor jullie) vanavond pas op staan!

Voor alle feestbeesten: Een heel gezellig 2 en 3 oktober, maak er wat van en we horen de verhalen graag!

Daitje!!
Jordi & Sharon

Taking off..

Nihau!

Hier dan het verslag van onze eerste week! Te beginnnen met de eerste dag: Londen.

Na eenfijn afscheid en een goedevlucht landden we op het vliegveld Stansted. Vanaf daar zijn we met de bus naar Londen gegaan, waar onze zoektocht begon naar het hotel die we geboekt hadden. Eerst maar op zoek naar een metrostation en daar vragen waar we het beste uit konden stappen. Op het metrostation kregen we direct een dagticket voor de metro in onze handen gestopt van een medereizigster die op weg naar huis ging. Eenmaal uit de metro gestapt zochten we de weg naar het hotel, ver weg kon het niet meer zijn en besloten de weg te vragen aan een dame van middelbare leeftijd. Wat bleek.. de topper van de dag! Ten eerste zat mevrouw in het hotel naast ons dus kon ze helemaal met ons meelopen. Ten tweede kwam ze uit Melbourne, en nodigde ze ons uit om te komen logeren wanneer we in Aussie zijn! Als afsluiter van de dag.... MAC DONALDS! Hmm jam!

Tweede dag rustig aan gedaan, centrum in, beetje rond gelopen en in de middag onze backpack opgehaald, waar ons vervolgens bijna een oor werd aangenaaid. Onze vriendelijke vriend van het hotel had ons gezegd uit te checken wanneer we wilden vanwege onze zware tassen en het korte tijdsbestek. Helaas was hij dit vergeten door te communiceren aan zijn collega, welke wilde dat wij voor een extra nacht zouden betalen. Uiteindelijk hebben wij het niet hoeven betalen omdat wij er op stonden dat hij even bij zijn collega zou informeren.Al met al was Londen erg leuk, we hebben veel gezien, waaronder de Big Ben, de Tower Bridge en Harrods.

Nu kon de reis echt gaan beginnen. Na een aangename vlucht zijn we veilig aangekomen in Hongkong, waar we gelijk op de foto konden met de medewerkster van de informatiebalie en een soevenir van Hongkong kregen, heel vriendelijk! Eenmaal bij ons guesthouse aangekomen bleek dit te bestaan uit 2 kamers en een vrouw die geen engels sprak. Op naar het volgende probleem, het toilet spoelde niet door! Maar goed, een fijne nacht gehad en de volgende dag op ontdekkingsreis gegaan in Hongkong. In Hongkong zijn veel mensen met mondkapjes, veel winkels en het is meerwesters dan oosters. Er zijn erg veel hoge gebouwen welke we vanaf verschillende uitzichten hebben kunnen bewonderen. Vooral de skyline (overdag en s avonds) waserg indrukwekkend (zie foto's). Verder hebben we een aantal marktjes gezien en na 2 dagen zijnwe een dag naar Macau geweest. Het'Vegas' vanhet oosten.En inderdaad.. 4grote casino's, waarvan er 1 echt groot en drukbezocht was. Daarnaast veel lichtjes's avonds gaf een aardig effect.Jullie raden het nooit maar Jordi heeft de hoogste Bungyjump van de wereld gedaan, en wel van de skytower van 233 meter hoog! Wat zijn we trots!

Maandagavond zijn wenaar Beijinggevlogen. Dit leek ons comfortabelder dan 24 uur in een trein.Achterafging het goed, maar voorwe het vliegtuig ingingenstond er zo'n storm dat we het toch wel eng vonden! Na een hoop turbulentie en Chinees gekwebbel in het vliegtuig kwamen we aan in Beijing waar Sjoerd ons op stond te wachten. Met de taxi reden we naar het appartement van Sjoerd en zijn vriendin ShanShan. Hier kregenwe meteen al te maken metrare verkeersregels..Zo mag afslaand verkeer hier altijd voor, ongeacht of jouw verkeerslicht nou op groen staat of niet. Zodoende is het hier chaos op deweg en wordt er een hoop getoeterd!Bij Sjoerd thuis ontmoetten we ShanShan, een lieve leuke meid, beiden erg gastvrij! En de twee katten, moeder en zoon, waarvan zoon erg aanwezig is, vooral 's nachts op het kantoor van Sjoerd waar wij slapen. Dan begint hij ineens met de haren van Saar te spelen enz.

Dag 1 in Beijing was erg leuk. Het begon met een voetbalveld/ atletiekbaan waar we op uitkijken vanuit het appartement. Zo'n300 a 400 kinderen stonden netjes in rijtjes en deden hun dagelijkse ochtendgymnastiek. Dat is nog is leuk wakker worden! Daarna zijn we met onze eigen Hollandse tourguide Sjoerd naar deverboden stad geweest. Erg indrukwekkend, zo groot en bijzonder. Het is helaas niet op de foto's vast te leggen hoe wij het hebben ervaren, maarwe hebben het geprobeerd.Ook hebben we op het plein van de hemelse vredegestaan.Daarnagelunched,lekker biertje gedronken en door de winkelstraten en marktjes gelopen van Beijing.'s Avonds uit eten geweest met Sjoerd en ShanShan, hier aten we voor het eersttraditionele Pekingduck, lekker! Het met stokjes eten gaat steeds beter!

Vandaaghebben we defietsen van Sjoerd en ShanShan geleend enhebben we een mooie route gedaan.We kwamen in echte arme woonwijken, kwamen langs een meer waar de plaatselijke bevolking aan het zwemmen was en hebben een park bezocht. Het fietsen viel met alle verkeersregels, of beter gezegd zonder verkeersregels, niet altijd mee, maar we hebben het overleefd! Daarna lekkerwat gegeten en een avondje thuis op de bankdoorgebracht.

Morgen gaan we proberen een visum voor Vietnam te regelen en dan zullen we over een paar dagen met het openbaar vervoer door Chinagaan reizen.

Er staanhier nu allemaal lekkere hapjes op tafel, dus we gaan het verhaal afsluiten en genieten van lekkerechipjes, fruit engranaatappel (en de mannen van de Corona).

Veel liefs vanuit Beijing!

Afscheidsfeestje

Welkom op mijn Reislog!

Hallo en welkom op mijn reislog!

Dé plaats om op de hoogte te blijven van alle avonturen en ervaringen tijdens deze reis. Vanaf nu zul je hier dan ook regelmatig nieuwe verhalen en foto's vinden, en via de kaart weet je altijd precies waar ik me bevind en waar ik ben geweest! Meer informatie over mijzelf en de reis die ik ga maken vind je in het profiel.

Wil je automatisch een mailtje ontvangen wanneer er een nieuw verhaal of een nieuwe fotoserie op deze site staat? Meld je dan aan voor mijn mailinglijst door je e-mail adres achter te laten in de rechter kolom.

Ik zie je graag terug op mijn reislog en laat gerust af en toe eens een berichtje achter!

Leuk dat je met me meereist!

Groetjes,

Jordi en Sharon